De saaie lange rechte weg langs het kanaal vol dazen en een hete zon hebben we overwonnen.

Langs het kanaal vol gele waterlelies, liepen we Méry-sur-Seine binnen. De camping voorbij, want om eerlijk te zijn had ik na het onweer van de vorige nacht, geen zin om in mijn tent te slapen. 

De uitgestrekte korenvelden zorgen voor een vergezicht. De toppen van het gewas dansen speels mee met de wind. Als een warme laken van goud. Zo zacht. De klaproos, de korenbloem, de vlinder en korhoen laten het tapijt niet uitzichtloos lijken. 

Morgen vertrekken we vanaf de camping in Sézanne richting Troyes, de eerstvolgende grotere stad waar ik best nieuwsgierig naar ben.

De stilte kun je proeven. In de abdij waar we verblijven, die stamt uit de 9e eeuw: Notre-Dame du Reclus Abbey. Indrukwekkende eeuwenoude eiken en kastanjebomen geven het terrein een mystieke sfeer. Deze plek straalt veel energie uit. 

Toen ik gisteren vertrok voelde ik me wat ziekjes. Snel een s.o.s. zakje voor wat extra hydratatie, maar uiteindelijk ging het toch snel slechter.

Eerste pinksterdag stond in het teken van cadeautjes: in Pierry kreeg ik vlees en quiche met geitenkaas van de slager, 50% korting bij de bakker en twee kilo gekookte muesli van een inwoner voor Prairie. Precies wat ik nodig had, op een dag dat ik verwachtte niks te kunnen krijgen.

We zijn alweer een maand onderweg. Elke dag zeg ik minstens een keer hardop: wow Prairie, we zijn gewoon samen naar Frankrijk gelopen: ik ben zo trots op jou! En wat zijn we al een rijk mens en een rijke ezel geworden.

Om precies te zijn hebben we 4 uur en 20 minuten gewacht op een mevrouw die ons een slaapplaats aanbood gisteren in Pierry.

Zaterdagochtend, 3 juni. Daar gaan we weer. Weg van een gezinnetje dat me heel gelukkig maakt. En ik heb spijt, dat ik niet langer ben gebleven.

Met mijn gebrekkige Frans en hun gebrekkige Engels konden we elkaar goed verstaan. Bij Florent en Agnès uit Germain en hun kinderen Rosa en Augustine, nam ik een rustdag. 

Donderdag trokken we door Reims: om vijf uur stonden we op en om acht uur waren we bij de Notre-Dame.  

De dag nadat we door Namen zijn gekomen, ontmoetten we Annette en Henri langs de Maas: onderweg naar de Alpe d'HuZes. Om daar de berg te beklimmen. Voor hun de kers op de taart.

Vandaag hebben we met de Nederlandse pelgrim die we kennen van Château-Pourcien, Bart, samen gelopen. Voor hem is vandaag voor nu even de laatste dag. In juli loopt hij weer verder vanaf Reims. 

In Bazancourt werden we bij de 'mairie' (gemeente) geholpen aan een overnachting in deze prachtige 'ferme' (boerderij) met 'mouton' (schapen). Na een vermoeiende tocht van 23 kilometer op Teva's en blaren.

Stap voor stap trekken we voorwaarts en zien we het landschap veranderen. Het laaggebergte van de Ardenne, het glooiende van de Champagne met de lieflijke dorpjes. Wilde rozen, klaprozen, distels, granenvelden.