Vier dagen verbleven we in Vezelay. Jacques en Fabienne, waar we enige tijd geleden verbleven, regelde voor ons een hoefsmid die Prairie van ijzers kon voorzien. Ik was bang dat de hoeven van Prairie niet lang meer mee konden, de wegen worden steeds slechter: vol grote stenen en geen zachte berm om in te lopen. Maar toen de hoefsmid arriveerde was hij erg onder de indruk van Prairies hoeven. Hij vertelde me dat ik me absoluut geen zorgen hoefde te maken en dat ik met gemak met hem nog naar Compostela kon lopen. Zijn hoeven zijn perfect. Een grote opluchting dus. En deze man gaf ons het bezoek cadeau: tres gentil.
Als ik de laatste avond terug kom op de camping staat Prairie op een andere plaats met een ander touw. Iedereen slaapt al, dus ik heb geen idee hoe of wat. Eerder deze week zijn tegelijk met mij twee mensen met twee ezels gearriveerd. Prairie stond die avond in dezelfde wei als de ezels. Ik verwacht dat de man Prairie naar mijn tent heeft verplaatst toen hij zijn ezels ging halen. Ik snap nu wel waarom de naam Rakker op het paspoort van Prairie staat, want niets is minder waar. Prairie en de andere ezels hebben zich losgetrokken en hebben met zijn drieën de camping op zijn kop gezet. Daarna zijn ze de berg op gerend en is de politie gebeld. Gelukkig is alles goed afgelopen en heb ik toch een leuke avond gehad.. excusez-moi.
Op naar Le Puy en Velay op 26 juni 2017.
