Morgen vertrekken we vanaf de camping in Sézanne richting Troyes, de eerstvolgende grotere stad waar ik best nieuwsgierig naar ben.
Het is een rustige, eenvoudige gemeente camping en we hebben alle ruimte die we ons kunnen wensen. De vriendelijke directrice geeft me een lift naar het centrum van Sézanne, zodat ik boodschappen kan doen en kan pinnen. Alles is op, dus superfijn dat ik de voorraad weer kan aanvullen. We eten onze buikjes vol en ik heb zelfs Nescafé (warme melk met oploskoffie): heerlijk!
De harde wind die vandaag aanwezig was is gaan liggen en bij de ingang van de tent, vang ik met mijn gezicht de laatste avondzon op. Prairie en ik zijn samen alleen. Hij staat kalm naast me en zou het liefste ook een kopje warme drank nuttigen. In plaats daarvan krijgt hij een appeltje. Samen neuriën we mee op oude plaatjes. Mijn oog valt op een mailtje van mijn nieuwe, oude vriend Jesûs uit Yvoir.
“The image is still alive, the freshness of your person, the suppleness … your memory is far from past.
I just hope to remember you all my existence, from “Prairie” too.
My neighbors also love you and your presence here has been a new bond between us.”
Terwijl ik met een glimlach de mooie woorden lees, speelt ‘toevallig’ Shoegaze van Alabama Shakes op de achtergrond.
“It ain’t no fun to be lonely. But I was not truly lonely. And I’m beginning to realize it. I can’t have everything, everything. Why can’t I?
Let’s all make memories. Precious and temporary. Of all the people I meet, I want to take it all with me.
Jesus is waiting on me. Just as he always does. Something will be coming up. Just like it always does”
Iets kleins, maar voor mij een groot geluksmoment. Dit zijn de dingen waar ik dankbaar voor ben. Dit is het leven.
