De stilte kun je proeven. In de abdij waar we verblijven, die stamt uit de 9e eeuw: Notre-Dame du Reclus Abbey. Indrukwekkende eeuwenoude eiken en kastanjebomen geven het terrein een mystieke sfeer. Deze plek straalt veel energie uit.
Een deel van de abdij is bewoond door de burgemeester die ook de tuinen bijhoudt en de gîte verzorgd. Een ander deel is niet bewoonbaar en daar kun je naartoe als je even tot rust wilt komen. In de avond wandel ik door de abdijtuinen, balanceer ik over de oude muren aan de rand van het bos in de avondzon, neem ik even pauze bij de met klimop begroeide reuzenbomen en neem ik een kijkje in het oude pand. Ik vind het bijna een tikkeltje beangstigend zo daar alleen. De kracht die het uitstraalt. Maar wat magisch.
Ik heb een gîte voor negen personen voor me alleen, met uitzicht op de binnentuin waar Prairie ook geniet van de rust. Hier geef ik op video een kleine rondleiding. We verblijven een extra dagje, om even bij te tanken na gisteren. Het weer is ook niet best: heel veel wind en flinke buien met zo nu en dan onweer. Tussendoor zet ik Prairie op de bloemenweide, maar anders staat hij te schuilen in een van de niet opgeknapte delen van de abdij. Hij zorgt goed voor zichzelf. Ik ook: al twee keer heb ik in een bad met tea tree olie gelegen. En net vond ik in de oude tuinen van de abdij een muntsoort waar ik nu heerlijke thee van aan het drinken ben. Genieten!
