Om precies te zijn hebben we 4 uur en 20 minuten gewacht op een mevrouw die ons een slaapplaats aanbood gisteren in Pierry.
We konden vast bij haar huis gaan zitten, waar ik Prairie afzadelde en liet grazen. Na een half uurtje begon het te regenen, maar gelukkig konden we droog staan. Ondertussen was de mevrouw bezig met een kleine champagneproeverij, voor de gasten uit haar gite met haar champagne. Ik was al lang blij dat ik een plekje voor ons had gevonden om te overnachten, dus we wachtten wel even hoor, we hebben de tijd. Maar na een kleine drie uur kreeg ik het koud en moest ik ook echt naar het toilet. Uiteindelijk, dus na nog eens 1,5h extra liet ze me het huis binnen.
Het is een goedaardige vrouw, die twee jaar geleden haar man aan longkanker is kwijtgeraakt en nu alles zelf moet te doen. Van haar kreeg ik een eigen kamer, mocht douchen en er werd een hele uitgebreide maaltijd voorgeschoteld. Met uiteraard.. een fles van haar Champagne: Jean Sélèque.
Grappig hoe situaties zo snel kunnen veranderen.
Na een goede nachtrust liepen we naar de bakker en de slager in het dorp die gelukkig open waren. Van de bakker kreeg ik 50% korting en van de slager kreeg ik alles cadeau. Zo lief! Het enige dat ik nu nog nodig had was nieuwe haver voor Prairie. Maar dat werd lastig vandaag. Na zo’n vijf minuten, terwijl ik nog door Pierry loop, stopt een vrouw haar auto langs de kant van de weg. Ze doet haar achterbak open en haalt daar een grote doos vers gekookte muesli voor haar paard uit: cadeautje voor Prairie. Wat hebben we weer geluk met al die lieve mensen.
(Op de foto een van de vele muurschilderingen die we tegen kwamen, over het maken van champagne.)
