Vandaag hebben we met de Nederlandse pelgrim die we kennen van Château-Pourcien, Bart, samen gelopen. Voor hem is vandaag voor nu even de laatste dag. In juli loopt hij weer verder vanaf Reims.
Bart is bezig met een muziekproject voor de Camino de Santiago: tijdens de Camino luisteren naar een pianist op een vleugel, in een tent voor twee personen, gemaakt door een kunstenaar. Muziek is iets magisch en kan dingen vertellen die niet vertelt kunnen worden in woorden.
In Bétheny, net voor Reims, splitste onze wegen. Even pauzeren, want het gemeentehuis was nog dicht. Van een mevrouw kreeg ik een kopje thee: als ik geen slaapplaats vond moest ik naar haar komen. Even later wees de gemeente me zonder pardon de deur, dus de aardige mevrouw en meneer vingen ons met open armen op.
Morgen gaan ze op vakantie, om vijf uur in de ochtend staan ze daarom op. Toch mag ik hier verblijven, mee eten, spelen we gezellig Triominos. Alles wordt geregeld. Dat is toch bijzonder. En ook de buurvrouw boodt me een slaapplek en eten: als ik wil kan ik hier de hele week blijven. Maar morgen gaan we verder, dan trekken we door Reims. Een beetje zenuwachtig voor de grote stad ben ik wel, maar ach we gaan toch om zes uur weg. Misschien valt de drukte dan nog mee.
Slaap lekker! X
