In Bazancourt werden we bij de ‘mairie’ (gemeente) geholpen aan een overnachting in deze prachtige ‘ferme’ (boerderij) met ‘mouton’ (schapen). Na een vermoeiende tocht van 23 kilometer op Teva’s en blaren.
Eigenlijk waren we op weg naar een pelgrimslokaal (net als waar we de dag daarvoor sliepen) met drie bedden. Maar een van de medewerkers van de gemeente had een grote boerderij, waar Prairie zijn eigen stal en ik een fijn matras kreeg. Prairie overigens minder blij want die had graag zijn buik vol met gras gegeten. Ik wel blij, want het is voor hem helemaal niet goed om elke dag zoveel groen te eten. Nu heeft hij twee dagen binnen gestaan met hooi en speciaal ezelvoer (tussen de middag dan wel wat gegraasd). Ik dacht zelf lekker naar de pizzeria te gaan, maar op ‘mardi’ waren alle eetgelegenheden gesloten: ik at dus een wortel van Prairie en wat restjes kaas, vlees, brood en fruit. Dus Prairie en ik zaten in hetzelfde schuitje.
Maar we klagen niet! Ik ben blij met alles: van een wortel voor Prairie tot niet hoeven slapen in de tent tijdens het onweer. En met de vraag ‘Ça va?’. Omdat mensen je zien staan. ‘Thanks for noticing me’, zou Eeyore (de ezel van Winnie the Poo) daarop antwoorden.
