De rustdag laten we weer achter ons en zonder planning trekken we er vandaag op uit.
Gisteren tijdens de rustdag ben ik met Karel en Anke, die ik eerder in Namen tegen het lijf liep en nu ook op camping La Murée stonden, naar de Carrefour geweest. Prairie en ik hebben even flink gehamsterd, zodat we een buffertje hebben. Je weet nooit..
In de avond mochten we aanschuiven bij de bbq van Karel en Anke. Zij lopen ook de Camino, maar verschuiven met hun caravan om de zoveel tijd naar een andere camping, dus wie weet zie ik ze binnenkort weer.
Het is mooi om te zien hoe ieder zijn persoonlijke Camino loopt, hem vanuit zijn unieke invalshoek eigen maakt. Ik merk dat ik zelf steeds minder vooruit kijk nu. Ik plan vrijwel niks meer. Ik heb daar gewoon geen zin meer in omdat ik weet dat het toch op frustraties uitloopt. Vanochtend wist ik alleen de richting waarin ik wilde lopen: naar het zuiden. Terwijl ik net ben aangelopen kijk ik of er een wandelroute naar het zuiden loopt via enkele dorpjes. Toevallig kom ik dan halverwege ook op de route uit het pelgrimsboekje terecht.
De foto is genomen tijdens onze lunchpauze in Laval-Morency. We zaten aan een riviertje, tegenover schapen met lammeren op een stukje gras, in een klein dropje met pitoreske huisjes en de kerk van St. Etienne (op de foto achter Prairie). Die diende in de 12e eeuw zowel voor de eredienst als voor de verdediging en ze is nu een historisch monument.
Ik zag onderweg een bord staan, met een ezel bij de plaats Vaux-Villaine: je kunt tochten met ezels maken. Dat was een duidelijke aanwijzing dacht ik zo 😉 Dus nu zijn we in Vaux-Villaine: de ezels zitten een weide verderop en wij bivakkeren in een loods met een grasveldje eromheen. Ik heb net een maaltijd bereid met alles wat niet samen kan, maar het vult: zoete aardappel, bulgur, tomatensaus, tonijn, ui en paardenbloemblad. En zo maar optijd slapen, want rond vijf uur sta ik weer op: dan wordt het licht en beginnen de vogeltjes te fluiten.
