Prairie wat ben ik trots op jou. Niet omdat je alles doet wat ik van je vraag. Ik ben trots op je omdat jij mij heel veel leert en je ondertussen heel speciaal bent.
In eerste instantie twijfelde ik nog over het meenemen van een hond of geit: ja.. een geit. Voor verse melk dacht ik zo. Maar na enkele weken goed nadenken bleken beide ideeën toch niet ideaal. Een ezel daarintegen zorgt naast goed gezelschap voor meer onafhankelijkheid, omdat je ook kampeerspullen mee kunt nemen.
Dat Prairie mij uiteindelijk zoveel zou helpen, had ik niet verwacht. Prairie heeft mij weer buiten gebracht, wandelen in de natuur is het beste dat er is naast lachen. Door zijn humor weet hij altijd een smile op mijn gezicht te toveren.
De burn-out die ik opliep, kwam ook omdat ik zelf niet goed mijn grenzen kende en aangaf. Als je denkt dat Prairie altijd naar mij luisterd dan heb je het mis.. nee hij is niet koppig. Prairie heeft zo’n goed instinct over wat hij wel en niet wil/kan. Hij kent echt zijn grenzen en die laat hij duidelijk zien. Mij leert hij dit ook door ons intensief contact.
Omdat Prairie duidelijk zijn grenzen aantoont, moet ik echt de controle loslaten: op dit moment is plannen onze grootste vijand. Ik merk nu al dat het veel beter lukt dan de eerste week. En als je eenmaal de controle loslaat, word je daarvoor beloond. Geen enkele verwachting. Dan gebeuren er de mooiste dingen.
Prairie, maatje, wat ben ik blij dat we samen op avontuur zijn! ?
