Zondagavond 23:10 uur was de NPO2 uitzending van het KRO-NCRV programma Kruispunt over onze prestatiegeneratie en haar problemen. Ook Carmen en ezel Prairie hebben meegewerkt aan het programma. De uitzending is terug te zien op, https://www.kro-ncrv.nl/kruispunt/seizoenen/seizoen-2017/prestatiegeneratie.
Namens Carmen het verzoek of ik, Frank Coolen (vader), deze blog wil schrijven. Haar mobiel is helaas defect en daarom is ze niet in de gelegenheid een blog te schrijven en heeft ze ook de uitzending van Kruispunt nog niet kunnen zien. Zodra ze weer een werkend mobiel heeft pakt ze het schrijven en bloggen weer op.
Voor ons was de uitzending ook een verheldering. Uiteraard weet je dat de huidige generatie veel bezig is op social media (overigens oudere generaties ook), veel werkt naast hun studie, vaak nog eigen bedrijfjes hebben, sporten, … Een generatie van heel bezige bijen. Hoe houden ze het toch vol. Maar wat wij niet wisten is dat meer dan 50% van de jongeren problemen heeft als stress, spanningen, depressies en burn-outs. Het overgrote deel houdt het dus niet vol. Wel begrijpelijk gezien de berg aan werkzaamheden en het constant “moeten” profileren van je zelf. Bang zijn om fouten te maken. Te gek voor woorden, want van fouten maken leer je enorm. Ik denk dat je ze zelfs moet maken om verder te komen. De gebroeders Wright hadden ook niet direct een werkend vliegtuig ontwikkeld. Dus dat meer dan de helft van onze millenniums (de nieuwe jonge generatie) problemen heeft was nieuw en schrikken. We praten hier wel over de volgende generatie werkend Nederland. Dat is een grote zorg en terecht dat daar serieuze aandacht voor is.
Het internet, social media etc etc brengt ons veel gemak en voordelen, maar bijna alles zien van anderen en de stress voelen je ook te moeten presenteren als een top talent en proberen met kop en schouders boven het maaiveld uit te steken is niet makkelijk. Er zijn gelukkig nu meerdere jongeren die terug willen naar eenvoud en gewoon iets willen doen zonder stress. Ik begrijp Carmen en vele anderen dat ze even dingen doen als de Camino lopen, naar verre oorden afreizen, het wat relaxter doen en proberen tot bezinning te komen om een betere balans te vinden. We moeten elkaar niet gek maken, maar juiste helpen. We moeten het samen doen.
Wij, ouders van Carmen, hebben regelmatig contact met haar. Dus het uitvallen van het mobiel is niet fijn, maar goed dat wordt ook wel weer opgelost. Het gaat goed met Carmen en haar Camino reis is één grote en overwegend mooie belevenis. Ze ontmoet mensen die anders in het leven staan en die haar en haar mede Camino lopers met open armen ontvangen. Geweldig. Degene die de blogs op deze website volgen weten daar alles van. Carmen is al een aardig eindje op weg en is nu in de buurt van Mont de Marsan.
Namens Carmen aan iedereen een lieve groet en tot snel horens.
