Het is 23.00h als ik na een uitgebreide barbecue mijn tanden wil gaan poetsen. Met mijn tandenborstel loop ik naar de badkamer, maar halverwege word me een halt toegeroepen door Beatrice en Clément. Klaar om te gaan staat Clément met zijn huissleutels te zwaaien. Hij wijst naar mijn tandenborstel, ‘apres’ zegt hij. Beatrice pakt me bij de hand en ik word naar de auto van de broer van Clément gedirigeerd die al staat te wachten. Met zijn drieën rijden we in het donker het kleine dorpje Collan uit, wat net voor Chablis ligt.
Ik heb geen enkel idee wat we gaan doen. Deze mensen spreken geen woord Engels en praten te snel en onduidelijk, zodat ik hun Frans niet begrijp. Misschien gaan we een stad bezichtigen? Tonnerre? Beatrice heeft haar camera namelijk meegenomen. Tonnerre passeren we, Auxerre dan misschien? Dan slaan we een onverharde, hobbelige bosweg in. Er is alleen het licht van de autolampen: pikdonker door de vele begroeiing met hier en daar een stilstaand watertje. Ik word steeds verder het bos in gereden. Bang ben ik niet maar even flitsten er wat lugubere beelden door mijn hoofd. Zouden ze mijn vertrouwen eerst hebben gewonnen met al dat lekkere eten en de vriendelijkheid. En me hebben laten spelen met hun hertje Bibi en hun enorme witte Kuvasz genaamd Mammut. En zou ik dan hier aan mijn einde komen? Dat ik alle signalen heb gemist, door de taalbarriere? Wat gingen we hier in hemelsnaam doen?
Maar dan zie ik in de verte in het bos een openplek tevoorschijn komen. En een auto. Nee twee, drie. Tien auto’s. Dan zie ik ook een groot kampvuur. Muziek en heel veel jongeren van tussen de 15 en 30 jaar. En er wordt gezwommen onder de heldere sterrenhemel. We zijn gearriveerd bij een illegaal, bijna wekelijks georganiseerd bosfeest. De twee zoons van Beatrice en Clément zijn er ook. De oudste duwt een flesje lauw bier in mijn handen, terwijl de jongste met een joint in zijn hand naar mij staat te zwaaien. Van alles wat er kon gebeuren was dit het laatste dat ik had verwacht, maar wat een verrassing is dit.
Net als de ochtend dat ik wil gaan een surprise is. Beatrice heeft mijn kleding in de was gedaan. Dus ik kan niet weg. En weer word ik meegenomen door de drie. Ze laten me het hele gebied Tonnerre en Chablis zien. In feite is het toch te warm om een hele dag te lopen, dus het komt nu wel goed uit. Loslaten. Go with the flow. En daarna verder naar de camping in Chablis.
17 juni 2017
