Met mijn handen in elkaar gevouwen, schrijd ik langzaam de basiliek Sainte-Marie-Madeleine van Vezelay binnen met een aantal andere pelgrims. De grote voorhal waar we doorheen komen bood goed onderdak voor pelgrims denk ik. De warme klanken van het mystieke gezang weerkaatsen tegen de immens hoge wanden van Sainte-Marie-Madeleine en worden steeds intenser naarmate we dichterbij komen. De mis is net begonnen. We nemen plaats op de tweede rij. Ondanks de 36 graden bezorgt het moment me tot over mijn hele lichaam kippenvel. Het gezang. De kleuren die ontstaan door de lichtstralen van de zon door de kleine ramen. De stenen wanden met de zuivere romeinse details. De crèmekleurige gewaden van de monniken en zusters.
Vezelay is een belangrijk vertrekpunt voor kruisvaarders en Pelgrims naar Santiago. Hoewel tegenwoordig de meeste pelgrims voor een humanistisch avontuur vertrekken, kan de spiritualiteit hier vrijwel niet ontkent worden. Achter de basiliek is een wonderlijk uitzicht over de vallei van de Cure en Asquins, de kijk op het zuiden waar onze reis heengaat.
Hier hangt een magische energie die onbeschrijfelijk is. Een positieve energie. Je moet hem zelf voelen om te begrijpen. De aantrekkingskracht is enorm voor hen die ervoor openstaan. Het geeft me een gevoel van thuis. En op dit moment heb ik niks anders nodig. Ik hoef hier alleen te zijn.
Foto’s op de foto zijn gemaakt door Jean-Claude Gadreau, fotograaf van Vezelay.
22 juni 2017
