Langs het kanaal vol gele waterlelies, liepen we Méry-sur-Seine binnen. De camping voorbij, want om eerlijk te zijn had ik na het onweer van de vorige nacht, geen zin om in mijn tent te slapen.
Eigenlijk ben ik best wel een softie kwam ik achter. Om twee uur ’s nachts hoorde ik de eerste druppels op mijn tent vallen. Ontzettend bang dat mijn tent niet waterdicht zou zijn, staarde ik met een zaklampje naar mijn binnentent. Hopend dat het feloranje stofje niet donker zou kleuren. Na een uur barstte ook het onweer los. Of het een trauma is van mijn in-de-sloot-spring-avontuur-tijdens-onweer weet ik niet, maar ik voel me dan ontzettend nietig. Grappig eigenlijk: eerst was de mens mijn grootste angst, nu is dat de natuur. Terwijl ze mij aan de andere kant ook als de beste een gelukkig gevoel kan bezorgen. Maar goed, tot half zes in de ochtend lag ik wakker. Ik viel pas in slaap toen ik echt niet meer kon.
Nog geen twee huizen na de camping, genoot de 67 jarige Martine zo van ons voorbijkomen dat ze het zonde vond om de tijd aan het maken van een foto te besteden (wat ze normaal zeker wel doet). ‘Je cherche un lieu de dormir avec moi y mon âne’, zeg ik voorzichtig. ‘Ici’ zegt zij overtuigend met een soort van buiging en ondertussen wijzend naar haar indrukwekkende plekje tussen canal de la Haute Seine en La Seine in. Op haar land staan twee huizen en er is een riviertje die de twee grote wateren met elkaar verbindt. Eigenlijk woont ze met haar man van 74 in Parijs, waar hij nog aan het werk is in zijn fabriek met laboratorium om pleisters te maken: heb ik die toch net nodig voor de blaar achter op mijn hak.
Martine is een bijzondere dame die ik moeilijk kan omschrijven. Maar ze heeft een onwijs positieve vibe om zich heen hangen, is heel oprecht en heeft een goed gevoel voor humor. Eerst makem we van een oude klamboe die ze nog had liggen een vliegendeken voor Prairie: nu lijkt hij net een bruidsmeisje. Daarna dineren we samen met de Franse witte wijn en hebben we fijne momenten waarin we onze verhalen delen en hard lachen om elkaar. En vanochtend maakte ze voor mij een grand dejeuner.
