Eerste pinksterdag stond in het teken van cadeautjes: in Pierry kreeg ik vlees en quiche met geitenkaas van de slager, 50% korting bij de bakker en twee kilo gekookte muesli van een inwoner voor Prairie. Precies wat ik nodig had, op een dag dat ik verwachtte niks te kunnen krijgen.
We liepen verder tussen de wijngaarden van de Champagne. Waar de dorpjes hun best doen om de omgeving te versieren met allerlei soorten rozen en prachtige muurschilderingen van wijnproductie (zie foto van de vorige post). Naast de heerlijk geurende rozen, trekt de geur van de houtsnippers de aandacht. Deze worden als onderdeel van de bodem van de druivenranken benut. Later die dag werden we in de bossen verrast door het gezelschap van twee reeën vlak naast ons.
In Montmort-Lucy gaan we op zoek naar een boerderij om te overnachten. Ik bel een gîte in het boekje, die drie kilometer de verkeerde kant op blijkt te zijn. Omdat ik niet zo snel een andere oplossing vind, lopen we die kant op. Maar na nog geen kilometer kom ik bij het huis van Martine. Een gepensioneerde lerares Duits.
Martine heeft 36 jaar haar ezelmerrie gehad. In de groene tuin vol bomen, planten, bloemen en een vijver staat een stalletje vol stro en een grote weide met dennen. De drie keer dat ik heb gebeld voor een slaapplaats, heb ik af moeten bellen omdat ik wat anders tegenkwam wat beter aanvoelde.
Met Martine en een vriendin van haar aten we quinoa met groente, salade, brood met kaas en aardbeien. Daarna had ik het huis voor mij alleen, want de dames gingen naar de bios. De volgende ochtend liep ik na een gezellig ontbijtje weer aan met Prairie. Wel op trillerige benen, want eigenlijk voelde ik me niet zo fit. Even doorbijten dan maar..
