Nu lig ik lekker op bed een beetje te schrijven met een lief katje op mijn buik, die knorrend ligt te slapen en af en toe eens vanuit een diepe droom met een miauw reageert.
We zijn in Hastière. Bij een fijne en rustige man, die in een gedeelte van een soort oud kasteeltje woont. Hij heeft Lippizaner paarden, speelt in een bandje en heeft een tijd van zijn leven in Frankrijk langs de Saint Jacques route gewoont. Nadat we voor een dichte camping stonden, kwamen we hem tegen op straat en ‘toevallig’ had hij een weiland van twee hectare. Maar we mochten ook wel bij hem overnachten. In een mooie grassige tuin met veel bloemen voor Prairie en een fijn slaapkamertje met houten vloer voor mij. En een kat.
Het moest zo zijn.
