Maandag was een prachtige dag. De eerste van de drie dagen dat we vrijwel over de Belgisch-Franse grens liepen. Voor het eerst hebben we echt de pelgrimsroute gevolgd, door het steeds heuvelachtiger wordende landschap met de pittoreske dorpjes.
Terwijk ik via Vaucelles naar Hierges liep om daar te zoeken naar een overnachting, kwam ik Anja in haar auto tegen. Ze was op weg om haar dochters van school te halen. ‘In Hierges is weinig te vinden voor u met de ezel, kom maar met mij mee’, zei Anja. Zo kwam ik terecht bij een gezellige familie. Natacha, de oudste dochter van 17 tekent de mooiste dingen. Jean, de zoon van 15 jaar is een houten boot aan het bouwen. En het dochtertje van vijf, Elena, is de hele dag in de weer met kikkers, kittens en katjes, plantjes en ander levend spul. Mooi om te zien dat de kinderen hun ontspanning halen uit creativiteit en de natuur. De oudste twee studeren zelfs voor hetgeen wat ze het liefste doen.
Anja deed mijn was terwijl ze de barbecue voorbereidde. Ik nam ondertussen een heerlijke douche, keek naar de kittens van net een dag oud met Elena en zag wat voor kunstwerken Natacha maakte. Daarna gezellig met zijn allen aan tafel, met een wijntje. Ook met vader Jean en hun oma heb ik goede gesprekken gehad. Zo worden bij hun allerlei huisdieren gedumpt als mensen op vakantie gaan of ze niet meer willen hebben: ik denk dat ze nu minstens tien katten verzorgen. Zo lief! In de avond ben ik nog met Anja naar Hierges gefietst om het mooie dorpje te bekijken. En daarna mocht ik in de warme caravan slapen.
Ik had graag nog een dagje gebleven, maar dinsdag zou de filmploeg uit Nederland arriveren. Dus Prairie en ik gingen goed uitgerust, met een uitgebreid lunchpakket en veel goede zin na zo’n leuke dag, weer verder richting Rocroi.
